Şahinler Tabiat Parkı’nda Kamp

COVID-19 nedeniyle yurtdışında bir yere gitmek güzelce zorlaştığından, herkes ülke içinde – ve mümkünse toplumsal aralıklı halde – birşeyler yapmaya yöneliyor haliyle. Bir günden öteki güne yükselen kamp ekipmanı ve karavan fiyatları bunun ispatı. O denli görünüyor ki 2020 bu türlü geçecek, ben kendi adıma yıl bitmeden bir kere olsun yurtdışına çıkabilmek için tüm koşulları zorlasam da…

“Ülkemizde de çok hoş yerler var, neden oraları görmüyosun” bana çok sorulan bir soru. Bunun tartışmasına girmemeye çalışıyorum, hakikaten benim seyahat mantığım salt hoş yerler görmek üzerine çalışmıyor. Öte yandan, 2020 yılının COVID nedeniyle kayıp bir yıla dönüşmesine gönlüm razı olmuyor, farklı ölçeklerde de olsa yeni bir yerler görmeye devam etmek, buralarda deneyimlediklerimi bu sitenin sayfalarına yazmak, hiçbir işime yaramayacak olsa da yeni birşeyler öğrenmeye çabalamak, fazladan ne yapabiliyorsam onları kovalamak için adeta kendimi paralıyorum. Bu nedenle yaşadığım kent Ankara’da ve yakınlarda alternatif aktiviteler arıyorum pandemi başından beri. Benim üzere başkentte yaşayanlardan tıpkı arayışta olanlar için, haftasonu aktivitesi olarak bir teklifte bulunmak istedim.

Öncelikle şunu belirteyim, kamp yapma mevzularında çok tecrübeli değilim, fakat bu yazıda anlatacaklarımın, Ankara kent merkezinden çok fazla uzaklaşmadan çok hoş bir tabiatın orta yerinde bir gece geçirebilmek isteyen benim üzere amatörlere fikir verebileceklerini düşünüyorum. O yüzden, anlattıklarım son derece bariz gerçekler üzere gözükebilir, lütfen deneyimli kampçılar beğenilen görsünler.

Ankara vilayet sonunun bitip Bolu ile kesiştiği noktada bulunan Şahinler Tabiat Parkı, kusursuz bir tabiata sahip. Esasen Kızılcahamam’dan itibaren Ankara’nın bozkırını geçip Bolu ve genel manada Karadeniz’in karakteristik özelliklerini görmeye başlıyorsunuz yol kenarlarında. Yeniden bu yol üzerinde, biraz daha beride bulunan Çamkoru Tabiat Parkı da çok hoş bir yer, lakin kamptan çok günübirlik piknik ve tabiat yürüyüşü aktivitesine daha yatkın. Şahinler daha büyük bir alana yayılmış, insanlardan çarçabuk uzaklaşıp tek başınıza yahut yalnızca sevdiklerinizle ve tabiatla başbaşa vakit geçirebileceğiniz yerler sunuyor ziyaretçilerine.

Şahinler Tabiat Parkı’na nasıl gidilir?

Şahinler Tabiat Parkı, Ankara kent merkezinin 110 km kadar kuzeyinde bulunuyor. Eski İstanbul Yolu’ndan giderek yaklaşık 1.5 saat içinde ulaşılabiliyor. Ankara’dan çıktıktan sonra Kazan ve Kızılcahamam’ı geçiyorsunuz, Kızılcahamam’ın 20 kilometre kadar ötesinde, yolun sağ tarafında girişi görebilirsiniz. Fakat girişi pozisyon olarak gözden kaçabilecek bir yere , o yüzden sağ tarafınızı dikkatli takip edin, yolun solunda Meşeler Yaylası’nı görünce yavaşlayın.

Şahinler Tabiat Parkı’na giderken yanımızda getirdiğimiz esas eşyalar:

• Çadır, uyku tulumu, mat, battaniye, yere serilecek örtü ve kamp sandalyeleri
• Kamp ocağı, buna uygun küçük bir tencere ve çakmak
• Çatal bıçak tabak üzere yemek araçları ve çok emelli çakı
• Metal ve/veya plastik bardak ve termoslar
• Konserve, kahvaltılıklar ve suda haşlanarak süratle pişirilebilecek yumurta, makarna, noodle üzere kolay yiyecekler
• Yiyecekleri 1 gün boyunca sağlam tutabilecek taşınabilir buzluk
• İçme suyu
• Sabun, bulaşık süngeri, ıslak mendil ve tuvalet kağıdı
• Sinek, böcek vs. kovucu sprey
• Powerbank ve şarj kablosu
• İlkyardım kiti
• Kafa lambası ve/veya küçük bir kamp feneri, yedek piller
• Okuyacak kitap

Keşke getirseydim dediklerim

Daha çok boş su şişesi, bilhassa insanların uygunca kümelendiği su ve tuvaletlerden uzak bir yere yerleşecekseniz yanınızda taşıyabileceğiniz kadar şişe bulunsun.

Daha çok gazete, ateş yakarken çok yardımcı oluyor.

Yakacak odun, ormandan odun toplamak istemiyorsanız yahut küçük odunlar yerine büyük kütükler kullanıp ateşle olabildiğince az uğraşmak niyetindeyseniz Ankara’dan yanınızda yakacak odun getirin.

Kamp öncesi hazırlıklar

Buraya bizden evvel kampa giden bir arkadaşım, gitmeden 1 gün evvel telefonla rezervasyon yaptırdıklarını söylemişti. COVID nedeniyle bu türlü bir önlem uygulamışlar bir müddet. Ben de bu nedenle kamp alanının sorumlusu Mustafa Bey’i önden cep telefonuyla aradım (internetten bulacağınız 0 507 ile başlayan telefon kendisinin). Lakin o işi denetim edemediklerinden vazgeçtiklerini, artık rezervasyona gerek olmadığını söyledi. Sormamama karşın yanımda odun getirmemin uygun olacağını anlattı, zira park içinde odun toplamak yasakmış. Lakin ben o sıra hala ateş yakma konusunun bir mecburilik değil de romantik bir kamp ateşi etrafında oturma klişesinden kaynaklandığını sanıyordum, bu nedenle söylenenleri pek önemsemedim. Fakat yanılmışım. Bu ateş konusuna tekrar değineceğim.

Yukarıda belirttiğim eşyaları tedarik edip, otomobile yükledikten sonra bir haftasonu sabah 8:30 civarında Ankara’dan yola çıktık. Erken çıkmak birçok açıdan yararlı, hem günü verimli kullanmak, hem de mümkün bir trafikte fazla vakit kaybetmemek açısından. Bilhassa Kazan’ın girişine kadar bir kamyon trafiği var, orayı geçtikten sonra yol rahatlıyor, ne kadar erken çıkarsanız hakikaten o kadar güzel.

Şahinler’e giriş

Kampın yol kenarındaki girişine geldiğinizde oradaki görevliye 15 TL giriş fiyatı ödeniyor otomobil için. Birkaç dakika toprak yolu takip ettiğinizde bir gölet, günübirlik piknikçilere ayrılmış alan ve kamp vazifelilerinin bulunduğu bina karşınıza çıkıyor. Orada Mustafa Bey’i buldum. 1 günlük kamp için kalacak kişi başına 15 TL ödedikten sonra, girişi bariyerle kapatılan kamp alanına otomobille girmenize müsaade veriliyor. Giriş makbuzuna telefon numaranız, otomobilinizin plakası, TC no ve kaç gün kamp yapacağınız sorularının cevapları yazılıyor.

Oradaki konuşmalara biraz kulak konuğu olmak durumunda kalınca odun probleminin konuşulduğunu anladım. Yanımda hiç odun getirmediğimi söyleyince geceleri ateş yakmadan durmanın imkansız olduğunu, kesinlikle Kızılcahamam’a dönüp odun alıp gelmemi söyledi Mustafa Bey, oraya gelen bir öbür konuk de onu destekledi. Ödediğim fiyatın makbuzuna odun almak için otomobille geri çıkacağım notu düşüldü. Öğlenden sonra 3-4 civarına dek ilçeden odun almam mümkünmüş, bu yüzden kesinlikle bir orta çıkıp odun alıp gelmem salık verildi.

Bu husus biraz baş karışıklığı yarattı bende. Yalnızca akşam için ateş yakmak o kadar gerekli muydu yani? Ateşi söndürmeden bırakmak mümkün olamazdı herhalde. Ben hayatında mangal bile yakmamış bir insan olarak kamp ateşini nasıl yakacağımı düşünürken içeri girdik.

Şahinler’in tahminen de en güzel yanı, ormanlık alanda bulunan yollar sayesinde istediğiniz yere gidip kamp yapacağınız yerin çabucak yanına otomobilinizi parkedebilecek olmanız. Biz de evvel tenha olduğunu düşündüğümüz bir yer bulduk, fakat biraz sonra mangalcı bir topluluk yam tarafa gelince çadırı toplayıp daha orman içi bir alana hakikat gittik. Uygun ki o denli yapmışız. Su yahut tuvalet gereksinimimiz olduğunda 10 dakika yürüyüp çeşme ve genel tuvaletlerin bulunduğu yere (bu ikisi yan yana) gitmek bizim için sorun olmadı, bilhassa insanlardan uzak durmak niyetindeyseniz katiyen buna kıymet. Kaldı ki seçtiğiniz yerin tenhalığına nazaran tuvalet gereksiniminizi tabiatta görmeniz de mümkün olabiliyor.

Şahinler’de çadırınızı kurup yerleşebileceğiniz yer çok, yalnız daha evvelden oburlarının kamp yaptığı alanları seçmeye çalışın. Bu bölgelerde etrafı taşlarla çevrilmiş, içinde evvelden ateş yakıldığını kanıtlayan yanmış odun modüllerinin olduğu ocaklar bulacaksınız. Yakılan ateşin etrafa ziyan vermediği denenerek görülmüş bölgelerden şaşmayın derim.

Biz de bu türlü bir yer bulup yerleştik. Çadırı olabildiğince düz, altında taş üzere batacak objelerin olmadığı bir alana kurduk. Birşeyler yiyip bu şahane yalnızlığın tadını çıkarırken aklımda hala ateş konusu vardı. Etrafta ellerinde odun kümeleri taşıyan beşerler görünce biz de odun toplamak için dolaşmaya karar verdik. Orman içi yolların kenarlarında güzelce kesilip düzgünce istiflenmiş odun yığınları bulduk, lakin bunların kime ilişkin olduğunu kestiremediğimizden yol kenarlarında kalmış, daha küçük kuru kısımlar toplayıp geldik. Ben 2-3 tıp daha çıkıp biraz daha odun getirdim, gerçekten daha evvel kamp ateşi yakmadığından ne kadar odunun kâfi geleceğini kestiremiyordum.

Şahinler’de kamp ateşi yakma

Yukarıda söylediğim üzere Şahinler’de odun toplamak yasak, lakin yol kenarlarına düşmüş odun modüllerini toplamanın kimseye bir ziyanı olduğunu düşünmüyorum açıkçası. Ben de bu odunların olabildiğince büyüklerinden seçmeye çalıştım. 3-4 kucak odun yetti de arttı bizim 3 saat civarında yaktığımız ateşe.

Nispeten büyük odunların haricinde, küçük ve ince kısımlardan oluşan büyük bir yığını adeta yatak üzere taş ocağın ortasına serdim, ayrıyeten orman tabanında çokça bulunan kurumuş yosunları da bu yatağın her yerine yerleştirmeye çalıştım. Adeta çıra üzere tutuşan bu yosunlar sayesinde işimiz çok daha kolaylaştı. En üste ise elimdeki en büyük odunları koyup ateşi daima bunlarla besledim. Biraz yorucu olsa da yatma saatine kadar ısınmamızı sağlayacak bir kamp ateşi yakabildik.

Ateşi uzun müddet tutacak büyükçe bir kütük olmadığından daima eldeki küçük kollardan atarak ateşi beslemek zorunda kalmak, elbette en ülkü tahlil değil. Romantik kıssaları anlatılagelen kamp ateşinin başında oturup sadece ateşin çıtırtısını ve belirli belgisiz gelen hayvan seslerini dinleme tecrübesini de tam olarak yaşayamadım.

Ama bundan şikayet edecek değilim, zira benim için asıl değerli olan ateşi inançlı bir formda söndürmekten ibaretti. Daha evvel ateş yakmadığım üzere söndürmemiştim de. Elimdeki suları ateşe dökerek geride hiçbir yanan köz bırakmamak yeterli gelmedi, ocağı çevreleyen ve uygunca ısınmış taşları da elimden geldiğince soğuttuğumda fakat çadıra uyumaya gidecek cüreti toplayabildim. Bir sorun çıkmadı neyseki.

Bizim gittiğimiz gün Temmuz ayında, hem Ankara hem de yakındaki Çamlıdere’nin en sıcak günlerinden bir tanesiydi, lakin evvelden giden arkadaşların ikazına uyarak yanımızda battaniye getirmiştik. Bunun ne kadar işe yaradığını anlatamam, gerçekten gece orman içinde sıcaklık süratle düşüyor. Hava 0 derecenin altına düşmese de verdiğiniz nefesin tıpkı kış aylarındaki üzere buğu yaptığını şahsen gördüm gece vakti. Bu yüzden bence yakacak materyalden çok çadırda üzerinize örtecek eşyaları getirmek daha kritik.

Havanın soğukluğuna karşın etrafın ıssızlığı, sessizliği, zifiri karanlığın içinde yokolma hissi şahaneydi. Gökteki yıldızların ne kadar çok olduğunu yine hatırlatıyor Şahinler’de kamp yapmak. Kamp alanı içinde tek tük yanan ateşler haricinde yalnızca ay ve yıldızların ışığı elbette etrafınızı görmeye yetmiyor, bu nedenle baş lambası getirmeniz gece vakti yürümenizi çok kolaylaştıracaktır.

Şahinler’de yemek

Şahinler’de mangal yapmak pek olağan mümkün, fakat mangalı tercih etmiyorsanız piknik tüpü yahut küçük bir kamp ocağı getirmenizde yarar var. Gündüz ve akşam, çabuk makarna, hazır çorba, noodle üzere süratli pişen yiyecekleri ocakta ısıtıp yiyebilir, sabah kahvaltısıyla birlikte yumurta haşlayıp sallama çay yapabilirsiniz bu sayede. Yemeğe fazla vakit harcamak istemiyorsanız bisküvi yahut konserveleri de tercih edebilirsiniz, lakin pratikliği sayesinde kamp ocağı katiyen getirdiğinize pişman olmayacağınız bir eşya. Elbette hem ateşi, hem de ocağı yakmak için bir çakmak yahut kibrit almayı unutmayın, küçük ancak en kritik eşyalardan biri o da.

Ayrılmadan evvel de yapılmasında yarar olan birkaç şey var, nasıl bulmak istiyorsan o denli bırak prensibine uygun olarak. Taş ocağın içinde birikmiş, kömürleşmiş kesimleri olabildiğince topladım. Yakmak üzere topladığım lakin kullanmadığım odunları da ocağın kenarında bıraktım, sonra gelenlerin işine yarasın diye. Elbette her şeyi topladıktan sonra son bir sefer kamp alanında dolaşıp geride bir çöp bırakmadığımdan emin oldum.

Ankara’da yaşayıp benim üzere eli kolu bağlı kalanlara Şahinler’i denemelerini öneririm. Yalnızca kamp yapmak için değil, günübirlik tabiat yürüyüşü yahut piknik yapmak isteyenler için de tabiatla başbaşa kalma fırsatı sunuyor burası. Pandemi kaidelerinin ne kadar süreceğini bilmiyoruz, yurtdışına seyahat etmenin uygunca zorlaştığı şu günlerde farklı şeyler denemek hoşuma gidiyor, aslında fazla da seçenek yok.