Makedonya’nın Doğa Harikası – Matka Kanyonu

Son güncelleme tarihi: 27 Ocak 2019

Bana kalırsa Üsküp‘te 2 günden fazla kalmaya gerek yok. Ancak vaktiniz bolsa, Üsküp’ten çıkıp Matka Kanyonu’na gittiğinize pişman olmayacağınızı garanti edebilirim. Hatta 2. günde bile direkt buraya gitmek saçma olmaz.

Matka Kanyonu, tüm Makedonya’nın en değerli doğal hoşluklarının başında geliyor hiç elbet. İki dağ sırasının ortasındaki vadideye dolmuş bir yapay gölden oluştuğunu söyleyebiliriz temel olarak. Gölün bir tarafı hidroelektrik santralle kapatılmış, öncesinde buranın debisi yüksek bir ırmak olduğunu kestirim ediyorum.

Matka Kanyonu’na nasıl gidilir?

Üsküp’ten kanyona gitmek için en ucuz yol, belediye otobüsüne binmek. 60 numaralı Matka otobüslerine binmek gerekiyor, bunlar da kentin ulaşım komusundaki hub’ı Transporten Centar’dan kalkıyor. Yaklaşık 1.5 saatte bir otobüs var, birinci otobüs ise 7’de. Gitmeden evvel otobüs saat tablosunu bulup inceleyin kesinlikle. Dikkatli olunması gereken bir öbür mevzu da otobüsün yanaştığı peron. Numarasının yazdığı perona -nedendir bilmem- girmedi otobüs, bu türlü bir saçmalık olabileceğini varsayım ettiğim için tetkikteydim, yeniden de bir anda hareket eder halde karşıma çıkan otobüse yetişemediğim için bir sonrakini beklemek zorunda kaldım.

Üsküp yazımda da belirtmiştim, belediye otobüslerine binebilmek için Skopska kart almak gerekiyor. Transportation Center’daki gişelerden hem kartı, hem de içine yüklenecek krediyi alabilirsiniz. Yalnız Matka’ya gitmek istediğinizi de belirtin ki ona nazaran kredi yüklesinler. Bana 3 binişlik yüklendi mesela. Maalesef ne işe yaradığını anlamaya vakıf olamadım, nedenini yazının sonundaki ihtarda görebilirsiniz.

Çoğunluğu benim üzere turistlerden oluşan otobüs, hareketinden yaklaşık 55 dakika sonra kanyona vardı. 1 km kadar iç tarafa yürüdükten sonra restoranların, küçük birbkilisenin ve gölde çeşit atarak sizi mağaraya bırakan ve geri götüren teknelerin kalktığı, ayrıyeten tek ve çift kişilik kanoların bulunduğu iskeleye geliniyor. Burada ya tekneye biniyorsunuz, ya da yürümeye devam ediyorsunuz. Ben olağan ki yürümeyi seçtim. Başlarda biraz göl kenarından giden patika, bir mühlet sonra içtaraflara girdi, ancak sonunda tekrar göl kenarına geldi. Olağan bu sırada biraz üst tırmanmış oluyorsunuz, lakin o denli çok yorucu tırmanışlar ve sert inişler fazla değil. Bu yüzden yürümesi çok zorlayıcı değil ve fevkalade tabiatın orta yerinde olmak beşere keyif veriyor hakikaten. Bilhassa kalabalıktan uzaklaşmak, tabiatla büsbütün başbaşa kalmak zati benim daima yapmaya çalıştığım şey. Ben bol bol fotoğraf çekip, ağırdan alarak 1 saat 15 dakikada patikanın sonuna geldim. Aslında patika devam ediyordu, ancak korkuluklar bitmişti ve yol da taş içindeydi. Oradan geri döndüm, geri dönüşüm de 1 saat kadar sürdü. Döndüğümde de daha evvel hiç denemediğim kano olayına girdim. Başlarda biraz huzursuz olsam da, denetim konusunda önemli badireler yaşasam da çarşaf üzere düz gölde ‘kayaking’ yaptım. Birinci sefer yapmama karşın önemli keyif aldım, gidenlere öneririm. Artık dönme vaktim gelmişti, lakin maceraların burada bittiğini düşünmekle üzücü yanılmışım.

Önemli bir ihtar:
Kanyona gelmeden evvel yapmanız gereken en değerli şey, otobüslerin geliş ve gidiş saatlerini öğrenip bir yere not etmeniz olur, zira başta söylediğim üzere dakika başı otobüs bulma durumu yok burada. Ben de işim bittikten sonra otobüsten indiğimiz yerde öteki beşerlerle birlikte Üsküp’e geri dönecek sıradaki otobüsün kalkış saatini beklemeye başladım. Fakat vakit azalmasına karşın piyasada otobüs falan yoktu. Ben de oradaki dondurmacıya sordum, sağolsun ülke standardının üstündeki İngilizcesi’yle otobüs gelemeyeceğini, zira yolların tıkandığını anlattı. 1 km ötedeki başka otobüs durağına gitmeliymişim. Etrafta kimsede rastgele bir telaş yoktu, ben de pek mana veremedim söylediklerine, lakin tekrar de yürümeye başladım. Birkaç yüz metre sonra adamın ne kadar haklı olduğunu anladım. Kanyon girişine yanlışsız giderek daralan yolda bir sürü otomobil sağlı sollu parketmişti. Hala da otomobiller gelmeye devam ediyordu. Park eden otomobiller çıkabilmek için hareket yaparken iki istikamette de trafiği felç etmişti. O denli ki yürüyerek ilerlemek bile bayağı zordu.

Oldukça sıkıntı bir 15 dakikadan sonra kaos biter üzere oldu. Otobüs durağını da buldum. Fakat ne otobüs vardı, ne de otobüs bekleyen birileri. Aslında o tarafa otobüsün girebilmesine, girse bile önünü çevirebilmesine yeniden imkan yoktu. Üsküp’e geri dönme konusunda acelem olmasa da beklemek de manasızdı bu koşullarda. Bu yüzden Üsküp istikametinde yürümeye devam ettim. Benimle birlikte yürüyen kimi beşerler, bir müddet sonra taksi beklemek üzere durdular, lakin ben birilerinin beni alacağına yahut diğer bir otobüsün güzergahına gireceğimden emin olarak yürümeye devam ettim. Arnavutlar’ın çoğunlukta olduğu Glumovo köyünü geçtim. Otostoplarım karşılıksız kalıyordu ancak en azından yolu bildiğim için rahattım. Sonunda hiç beklemediğim bir otomobil durdu, içinde 2 genç vardı. Balkanların her yanına yayılmış o garip apaçi-pop tipi bir müzik dinliyorlardı. Üsküp’e gitmek istediğimi söyleyince o tarafa gitmediklerini, lakin kent merkezine giden otobüsün kalktığı yerde bırakabileceklerini bir biçimde ima ettiler (“autobus”, “centar” falan diyerek). Alışılmış ki bu da canıma minnetti, sağolsunlar. Bir sonraki köy Saraj’a kadar gittik, orada otobüs durağında beni indirdiler. Kanyondan sonra 3-4 kilometre yürümüş olmalıyım. otomobille da 3 km kadar gittik galiba. Apaçi kardeşlerime müteşekkirim.

Uzunca anlattığım bu maceradan elbet ki çıkarılacak dersler vardır. Dönüşte başınıza acayip işler gelmesine hazır olun. Otomobil kiraladıysanız olabildiğince uzağa bırakın, biraz fazla yürürsünüz ancak çıkışınız rahat olur. Anlattığım olayın birebirini çeşitli internet sitelerine yazmış insanların yazılarını gördüm, yani çok da münferit bir durum değil.

Yine de bütün bu risklerine karşın Matka Kanyonu’nu görmeye çalışmanızı şiddetle tavsiye ediyorum.

İletişim

Bu yazıyla ve öbür yazılarımla ilgili her türlü sorunuzu, yazıların altına yorum yaparak bana iletebilirsiniz.