Bosna – Hırvatistan Arasında Delirten Sınır Geçişleri

Son güncelleme tarihi: 8 Nisan 2024

Bosna’yı ziyaret edip Schengen vizesi olan herkese Hırvatistan’a da geçmelerini öneririm, natürel Sırbistan’a gitme planları yoksa. Öteki yazılarımda anlatmaya çalıştığım üzere Hırvatistan çok hoş bir ülke, görülesi yerleri var. Doğal olarak iki ülke ortasında çok sayıda hudut kapısı mevcut, bunlardan zannediyorum en çok kullanılan 3-4 adedinden geçiş yapma durumum oldu son ziyaretimde. Önerecek birşeyim yok pek, aslında otobüsle gidiyorsanız size söylenenleri yapmak dışında bir seçeneğiniz olmuyor. Yalnızca karşılaştıklarımı kısaca aktarmak istedim sizlere, hazırlıklı olasınız diye.

Önemli not: Bu yazının akabinde çok sayıda Neum’dan Hırvatistan’a kaçak geçme yollarıyla ilgili sorular aldım. Kısa karşılığımı vereyim, bilmiyorum. Ben o sıralarda geçerli bir Schengen vizesine sahip halde bu geçişleri yaptığım için kaçma durumlarıyla ilgili rastgele birşey deneyimlemedim, bilmiyorum.

Ön bilgi: Aldığım sayısız sorunun akabinde zarurî bir açıklama yapıyorum. Ben seyahat danışmanı değilim, bu yüzden lütfen “şu tarihte şu ülkeye gideceğim, oradan şuna gideceğim, şu hudut kapısında sorun olur mu” tipi sorularınızı yanıtlayamayacağım. Yazının içinde bildiğim, karşılaştığım her şeyi anlatıyorum aslında. Bilginize.

Saraybosna’dan Zagreb’e otobüsle gidecekler için, otobüs Bosna-Hersek devletini oluşturan öteki federasyon Sırp Cumhuriyeti’ni (Republika Srpska) geçip iki ülkeyi kuzey güney doğrultusunda ayıran Sava Nehri’ndeki Gradiška Köprüsü üzerinden Hırvatistan’a geçiyor. Sonun Bosna tarafında çıkıştan evvel otobüs duruyor, içeri bir hudut memuru giriyor. Hırvat kimliği olanlara rastgele bir süreç yapılmıyor, pasaportla geçiş yapacakların pasaportları toplanıyor. O sırada memur, pasaportu inceleyip tipinize bakıyor. Benim pasaport fotoğrafımla o sıradaki halim ortasında önemli bir ‘sakal’ farkı olduğundan memur bana inanmaz bakışlar attı evvel. Çabucak durumu anlasın diye direkt son vizemdeki fotoğrafı göstermeye davrandığımda hiç elletmedi, ilgili fotoğrafı kendi buldu ve nitekim ben olduğuma ikna olunca pasaportu alıp devam etti. 5-10 dakika sonra mühürlenmiş pasaportlarımız gelince hareket ettik, muavinimiz imtihan kağıdı dağıtan hocalar üzere isimleri okuyarak pasaportlarımızı verdi.

Kısa mühlet sonra köprüden ırmağın öteki yanına geçtik ve yeniden durduk. Bu sefer tüm otobüs halkı aşağı aşağı indik ve kuyruğa girip gecenin soğuğunda sıramızı beklemeye başladık. Benim sıram gelince öteki bir ülkeye ilişkin Schengen vizemi gösterdim. Hırvatistan’da nerelere gideceğimi ve kaç gün kalacağımı sordu memur. Cevap verdikten sonra mührü vurup yolladı. Herkesin işi tamam olunca yine hareket ettik. Gürcistan hududunda karşılaştığım üzere rastgele bir bagaj denetimi yapılmadı.

İkinci hudut geçişim, Zagreb’den Dubrovnik’e giderken gerçekleşti. Bildiğiniz üzere Dubrovnik ve etrafının Hırvatistan’ın geri kalanıyla kara kontağı yok, ortada Bosna Hersek’in Neum kentinin yer aldığı küçük bir çıkıntısı bulunuyor. Burada Hırvatistan’dan çıkıp 5-10 kilometre kadar Bosna topraklarında takıldıktan sonra tekrar Hırvatistan’a geçiyorsunuz. Olağanda ortada iki hudut kapısı olsa da otobüsten inmeden transit geçtiğiniz için bir süreç yapılmıyor diye biliyordum ben. Fakat o denli olmadı. Hırvatistan’dan çıkarken bir Hırvat memur otobüse geldi, pasaport sahiplerinin pasaportlarına bakıp geri verdi. 10 dakika sonra Bosna’dan çıkıp tekrar Hırvatistan’a girerken bu kere Boşnak bir memur bindi ve pasaportları topladı, zati topu topu 2 taneydi. Birkaç dakika sonra pasaportlar geldiğinde şaşkınlıkla gördüm ki pasaportuma Hırvatistan’a Zaton Doli’den giriş damgası basılmıştı ancak Bosna’ya giriş yahut çıkış damgası yoktu. Bölgede sonlar, etnik yapı, her şey karman çorman olduğundan memurlar biraz başlarına nazaran takılıyorlar gibime geldi. Gerçekten tıpkı yoldan geçmiş öteki bir arkadaşımın pasaportunda farklı mühürler de vardı. Neum’un %90’ı esasen Hırvat, o civarlarda da Hırvatlar çoğunlukta, bu nedenle hudutlar biraz göstermelik diyebiliriz (Bir de teklif, bu istikamette seyahat ederken otobüsün sağ tarafında kalmaya çalışın, Adriyatik görünümü için).

Son olarak ise Dubrovnik‘ten Mostar ve Saraybosna tarafına giderken 3 farklı kapıdan geçildiğini belirtebilirim. Sabrımı en çok zorlayanı da bu seyahat oldu. Üstte anlattığım Neum bölgesinde gir-çık yapılıp akabinde kesin olarak Metković-Doljani’den Bosna-Hersek topraklarına geçerken yine pasaport denetimine giriliyor. Bazen Hırvat, bazen Bosna polisi pasaportları topluyor, bazen şahsen sürücü ya da muavin toplayıp teslim ediyor. Bir evvelki sefer olduğu üzere pasaportuma yalnızca Hırvat mühürleri basıldı, Zaton Doli ve Metković’ten 2 tane. Ben yeniden mantığı tam olarak anlamaya muvaffak olamadım 🙂

Ancak asıl ihtarım şu istikamette olur: Gündüz otobüsle gidecekler kuyruğa dikkat etsin, kapı başına 40 dakikaya varan bekleme mühletleri olabiliyor. Tüm otobüsün pasaportları toplanıyor ve birinde bir sorun çıktığında hiçbiriniz gidemiyorsunuz, bizim başımıza geldi. Topu topu 150 kilometrelik bir yolda (Dubronvik-Mostar) 3 kere ülke değiştirmek, 4 saatten fazla yol çekmek, dakikalarca gereksiz yere beklemek sahiden ömür törpüsü oluyor. İmkan varsa gece geçmek çok daha mantıklı.

İletişim

Bu yazıyla ve öbür yazılarımla ilgili her türlü sorunuzu, yazıların altına yorum yaparak bana iletebilirsiniz.