Ankara’dan ABD Vizesi Almak (B1/B2)

Son güncelleme tarihi: 17 Eylül 2019

Geç Kalmış Yolcu sitesinde şimdiye kadar çeşitli ülkelerden aldığım vizelerle ilgili yazılar yazmıştım. Geçmişte Polonya ve Litvanya üzere birçok Schengen ülkesinin yanında hayli uğraştırıcı bir süreç sonunda Rusya’dan da vize alışımı anlatmıştım. Lakin yakın vakitte Amerika Birleşik Devletleri’ne yaptığım müracaat sonucundan en emin olamadığım, bu nedenle en gergin biçimde beklediğim vize başvurusu oldu. Gerginliğimin ana nedeni, pasaportumda birçok diğer ülkenin yanında İran giriş çıkış mührünün de bulunmasıydı. Hakikaten bu hususta hem etrafımdan hem de internet ortamından çelişkili şeyler duymuş ve okumuştum. Sonucunda 10 yıllık olarak almayı başardığım bu vize süreciyle ilgili aklımda kalanları sizlerle paylaşmak istiyorum.

Hayatımda birinci sefer iş gayesiyle yurtdışına gönderilme fırsatı, çalıştığım şirketteki yöneticilerim tarafından ABD’deki bir konferansa katılıp katılamayacağım sorulduğunda karşıma çıktı. Elbette bunu isterdim, lakin pasaportumdaki İran mührünün sorun yaratıp yaratmayacağı konusunda önemli kuşkularım vardı. Yalnızca benim değil, beni göndermeye karar veren yöneticilerimin başında da haliyle soru işaretleri vardı. Her ne kadar daha evvel İran’a gidip ABD vizesi alabilen beşerler olduğunu bilsem de kendim bu süreçleri geçirmeden, vizeyi almadan emin olmama imkan yoktu. Ben de elimden geldiğince güzel bir formda hazırlandığımı, güzel niyetli bir biçimde müracaat formunu doldurduğumu düşünüyorum. Sonuç umut ettiğim formda olumlu oldu ve ABD’nin B1/B2 tipi vizesini aldım. Kıymetli not, vereceğim bilgiler İş/Turizm, yani (B1/B2) tipi vize için geçerlidir. Öğrenci, çalışma, Work&Travel vs maksatlarıyla alınacak vizelerin süreçleri farklı olabilir.

Amerika vizesi için hangi evrakları toplamak gerektiği konusuna geçmeden evvel müracaat sürecini âlâ anlamak gerektiğini düşünüyorum. Bu yüzden kendi yaptığım işleri adım adım sıraladım.

ABD Vizesi Müracaat Adımları

1. Seyahat planınızı yapın, kalacak yerinizi ayarlayın. Zira DS-160 dokümanında her ne kadar birinci anda doldurmak zorunda olmasanız da ABD’de kalacağınız yerler soruluyor. Uçak bileti almanıza da gerek yok tahminen ancak kaba da olsa seyahat planını oluşturmanız, görüşmede gelebilecek sorulara dengeli karşılıklar verebilmeniz açısından bence gerekli. Biz esasen konferansa gittiğimizden, konferans dışında da kent değiştirecek kadar bile vaktimiz olmadığından plan yapmak çok sıkıntı olmadı. Kalacak yerimiz de şirketimiz tarafından belirlendi ve rezervasyon yapıldı.

2. Vize standardına uygun fotoğraf çektirin. ABD’nin vize standardına uygun beyaz art planlı, 2×2 inç (yaklaşık 5,1×5,1 cm) kare biyometrik fotoğraflar çektirmeniz gerekiyor. Fotoğrafçılara ABD Vizesi için fotoğraf gerektiğini söylediğinizde ne yapmaları gerektiğini bilirler esasen. Yalnız şunu unutmayın, DS-160 sistemine yüklemeniz için fotoğrafın dijital versiyonuna da sahip olmanız gerekecek. Fotoğrafçınız sizden bunu göndermek için bir eposta adresi isteyecektir. Fotoğrafı eposta ile yollatabilir yahut yanınızda varsa bir USB belleğe JPG formatında alabilirsiniz. Fotoğrafçınız unutsa bile siz sakın unutmayın istemeyi.

3. DS-160 evrakını doldurun. DS-160’ın resmi sitesindeki yönergeleri takip ederek DS-160’ı doldurun. Bu belgeyi doldurmadan vize randevusu alamıyorsunuz.

DS-160, birinci başta hangi ABD misyonundan başvuracağınızı soran sayfayla, sonra Schengen müracaat formları üzere kimlik ve irtibat bilgileri isteyen alanlarla başlıyor. Sonra ziyaret gayesi, istenen vize tipi ve ziyaretinizin ayrıntılarına dair kısımlar geliyor. Nerelere gitmeyi düşündüğünüz, masraflarınızı kimin karşılayacağına dair sorular var. Burada benim için en kritik kısım, ABD’de yaşayan bir kişiyi, gerektiğinde bağlantıya geçilmesi için vermeniz gereken kısımdı. Ben ABD ofisimizde çalışan bir arkadaşımı yazdım. Kimlikte gözüken tam ismini yazmak gerekiyor ilgili kişinin.

Daha sonra da aile bilgileriniz, bitirdiğiniz okullar ve eski işyerlerinizi sisteme girip, toplumsal medya hesaplarınızı veriyorsunuz. Toplumsal medya hesabınız yoksa hiçbirşey yazmayabilirsiniz, lakin varsa şeffaf olmak ismine yazın derim ben. Facebook, Instagram ve LinkedIn hesaplarımı yazdım ben. Ayrıyeten son 5 yılda ziyaret ettiğiniz ülkeleri listelemeniz isteniyor. Benim için burası da hayli kritik bir noktaydı, 25’ten fazla ülkeyle birlikte İran’ı da bu listeye ekledim.

Buranın da akabinde sayfalarca süren ve hepsinin karşılığı “hayır” olması gereken sorular silsilesi geliyor. “Uyuşturucu bağımlısı mısınız”, “insan ticaretine bulaştınız mı”, “organ mafyası ile ilişkiniz var mı”, “El Kural ya da diğer bir terör örgütüne üye oldunuz mu” üzere birçok soru var. Her ne kadar biraz sıkıcı olsa da her soruyu tek tek ve dikkatlice okuyun.

En sonda ise fotoğrafınızı yüklemeniz istenen kısım geliyor. Sisteme yüklediğiniz fotoğraf uygunsa başvuruyu tamamlıyorsunuz. Doğal bu evrede 160 USD bedelindeki vize müracaat fiyatını çabucak yatırmanız ve pasaportunuzun teslim edilmesini istediğiniz PTT şubesini seçmeniz mecburî. Son olarak sayfanın çıktısını alın, onu da randevuya götürmeniz lazım.

Bu örnek doküman %100 aktüel olmasa da büyük oranda aktüele yakın. Örneğin daha 2019 Mayıs ayında eklenen toplumsal medya hesabı kısmı yok. Tekrar de fikir verecektir.

4. Randevu alın. DS-160’ı doldurup sisteme başarılı bir biçimde kaydettikten sonra artık randevu almaya hazırsınız demektir. Göçmen olmayan vize müracaatları için bu sayfada bir profil oluşturup giriş yaptıktan sonra gözüken tarihlerden size uygun olanını seçip randevunuzu alın.

5. Doküman toplayın. Artık evrak toplamaya başlayabilirsiniz.

ABD vizesi için gerekli belgeler

Amerika Birleşik Devletleri’nin vize müracaatında mecburî kıldığı evraklar çok aşikâr. Yalnızca 6 aydan uzun geçerli bir pasaport, üstte belirttiğim cinste fotoğraflar, DS-160 dokümanı onay sayfasının ve size maille gelen Talimatlar (Instructions) kısmının kopyaları gerekiyor. Talimatlar kısmında randevu yeri ve saati yazıyor.

ABD vizesi için yardımcı tamamlayıcı belgeler

Yukarıdakiler temel dokümanlar, fakat onların yanında tamamlayıcı doküman olarak isimlendirilen öteki dokümanları de götürmenizde yarar var. Gerçekten DS-160 içinde sorulmayan, lakin sorulabilecek şeylere hazırlıklı olmak lazım.

Ben hangi dokümanları götürdüm?

Yukarıda söylediğim üzere ABD’nin zarurî kıldığı dokümanlar az çok belirli. “Yardımcı” dokümanlar biraz sizin içinde bulunduğunuz duruma ve “Amerika’ya kaçmayacağınıza, Türkiye’ye geri döneceğinize” dair ne kadar çok ispat sunabileceğinize bakıyor. Ben de daha evvel yaptığım Schengen müracaatlarında götürdüğüm evrakları edindim.

Yanımda bulunan ek evraklar şunlardı:

• Katılacağım konferanstan gelen davet mektubu
• Çalıştığım şirketten verilen, antetli kağıda yazılmış, imzalı müsaade belgesi
• Kalacak yer ve uçak bileti rezervasyonu çıktıları
• Son 3 aya ilişkin banka hesap dökümü ve varlık özeti
• Çalıştığım şirketin faaliyet dokümanı, Ticaret Odası sicil kaydı, vergi levhası
• Bana ilişkin SGK kayıtları, 4A belgesi
• Son 3 aylık maaş bordrosu
• E-devlet’ten aldığım Nüfus Kayıt Dokümanı ve İkamet Belgesi

ABD Büyükelçiliği’ne gidiş, içeri giriş ve mülakat

2019 Ağustos itibariyle ABD’nin Çukurambar tarafında yaptırmakta olduğu yeni büyükelçilik binasının inşaatı şimdi bitmediğinden, ABD Büyükelçiliği hala Kavaklıdere’deki binasında bulunuyor. Vize müracaatları için Paris Caddesi üzerindeki girişten giriliyor. İçeri hiçbir elektronik eşyanın ve çantaların alınmadığını net olarak söyleyebilirim. Bu nedenle girişin çabucak yanındaki büfe emanet eşya alıyor, benimle birlikte başvuran arkadaşım elektronik otomobil anahtarını bıraktı, 5 TL aldılar. Benim üzerimde yalnızca konut anahtarlarım ve şeffaf belge içindeki evraklarım vardı.
İçeri girdikten sonra göreceğiniz masada randevu saatiniz ve ona dair evraklar denetim edilip pasaportunuza bir etiket yapıştırılıyor ve sıra numarası veriliyor. Tekrar burada Türkçe mi İngilizce mi mülakat gerçekleştirmek istediğiniz soruluyor. Pasaportlar kalıyor bir müddetliğine.

Yerimize oturduktan bir vazifeli, elindeki pasaportlarımızı sırayla bize geri vererek parmak izi kuyruğuna yöneltti. Son derece sempatik Amerikalı bir hanımefendi, Türkçe “günaydın” diyerek, gerginlik azaltmaya yönelik birkaç şey söyleyerek başkalarıyla birlikte benim de parmak izini aldı. Sonra tekrar yerime oturup elimdeki birebir numaranın tekrar yanmasını ve asıl görüşmeye geçmeyi bekledim. Fazla beklemeden sıra numaramı ekranda gördüm ve isteğim üzerine İngilizce konuşacak bir gişe görevlisine yönlendirildim.

Bu kademede kıymetli bir noktaya değinmek isterim. Benimle bir arada vize müracaatına gelen arkadaşım, parmak izini verdikten sonra neredeyse 1 saat gişeden çağrılmayı beklediğini, lakin numarasının bir türlü yanmadığını, en sonunda oradaki görevliye bu durumu sorunca kendisini çabucak bir gişeye yönlendirdiklerini söyledi. Buradan çıkan sonuç, şayet sizinle bir arada parmak izi verenler işini bitirip çıkmaya başladılarsa sizin müracaatınızla ilgili bir unutulma durumu olabileceğinden şüphelenip harekete geçin.

Mülakatta hangi sorular soruldu?

Evet, vize başvurusu ile ilgili tahminen de en merak edilen kısım bu. Gişeye gittiğimde misyonlu memur pasaportumu istedi, verdim. Sonrasında da yaklaşık 1.5 dakika kadar çeşitli sorular sordu. Aklımda kaldığı kadarıyla bu soruları aktarıyorum.

– Nereye gideceksiniz?

+ (Konferansın olduğu kenti söyledim.)

– Orada ne yapacaksınız?

+ (Bir konferansa katılacağımı söyledim.)

– Bu konferans ne tıp bir konferans?

+ (Konferansta ele alınacak bahisleri söyledim, yani Content Strategy ve Content Marketing ile ilgili olduğunu anlattım.)

– Siz çalıştığınız şirkette ne iş yapıyorsunuz?

+ (Unvanımı ve bu iş gereği neler yaptığımı kısaca anlattım.)

Bu konuşmaların akabinde misyonlu memur önündeki bilgisayara birşeyler yazmaya başladı. 45 saniye kadar mecnun üzere yazdı. Bu sırada ben sağa sola bakmaya koyuldum, bir yandan da haftalardır beklediğim ve kendimi hazırladığım “İran’a neden gittiniz?” biçiminde bir soruyu duymayı bekliyordum. Lakin soru sormadan konuşmaya başladı. Gafil avlanmıştım lakin konuştuklarından “your visa is approved” yani “vizeniz onaylandı” biçiminde bir ifadeyi yakalamayı başardım. Yanımda götürdüğüm, yaklaşık 1 parmak kalınlığındaki dokümanların hiçbirini görme gereksinimi hissetmediler.
Bütün mülakatın bu kadarla bitmesinden doğan şaşkınlığımla gişeden ayrıldım “peki, teşekkürler, düzgün günler” demek dışında birşey yapamadım.

Başka da rastgele bir doküman ya da imza vermeden büyükelçilikten ayrıldım. İçeride geçirdiğim toplam müddet 1 saatten azdı. Çıktığımda hala vizeyi nitekim alabildiğime dair kuşkularım vardı. Lakin şunu biliyoruz, vize alamadıysanız pasaportunuzu çabucak iade ediyorlar. Ben de “pasaportumu alıkoyduklarına nazaran muhtemelen vizeyi almışımdır” diye düşünerek yoluma devam ettim. Zira binadan beş karış hızla çıkan, aşikâr ki başvurusu reddedilmiş ağlamaklı ya da öfkeli insanların yanlarında hala pasaportlarının bulunduğunu gördüm.

Nitekim 1 gün sonra telefonuma gelen kısa iletiyle pasaportumun PTT’ye teslim edildiğini öğrendim. 1 gün sonra da müracaat sırasında yazdığım PTT şubesine ulaştığı bilgisi geldi. Sonraki gün sabah gidip o şubeden pasaportumu aldım, 10 yıllık çok girişli B1/B2 tipi, yani iş/turizm vizesine hak kazanmıştım.

Sonuç olarak günlerce uğraşıp haftalarca mülakatını beklediğim, uğruna bir sürü evrak topladığım vize, toplam 3 gün içinde elime olumlu bir biçimde ulaşmıştı.

Özeti bu. Müracaat süreci çok meşakkatli olsa da onay aldığınızda Amerika vizesini almak epeyce kısa sürüyor. İran’ı görmüş olmam da benim için mahzur teşkil etmedi.

Umarım bu yazı Ankara’dan ABD vizesine başvurmak isteyenlere biraz olsun fikir verebilir. Değerli bir not daha, bu yazıda anlattıklarım ABD’nin vize siyasetlerine dair kesin kanılar içermez, yalnızca kendi tecrübelerimin paylaşımından ibarettir. Her müracaat kendi dinamiklerini yaratır, bende sorulmayan birşey size sorulabilir, her şeye hazırlıklı olun.

İletişim

Bu yazıyla ilgili sorularınızı, yazıya yorum yaparak bana iletebilirsiniz. Lakin sizden ricam, evvelki yorumları da okumanız, tahminen de birebir soru evvelce sorulmuştur.