Priştine’de Gezilecek Yerler

Son güncelleme tarihi: 25 Ağustos 2019

Açıkça söylemek gerekirse Kosova’nın başşehri Priştine, müze ve turistik yerleri görmeye meraklı bireyler için fazla bir imkan sunmuyor. Türkiye’deki kentlerle karşılaştırılamayacak kadar küçük bir kent, bağımsızlığını yeni ilan etmiş küçük bir ülkenin başşehri zira. Fakat hareketli caddeleri ve sürüyle restoran ve yerleriyle daha hür gezmek isteyenler için bir seçenek oluşturuyor denebilir.

Aylar öncesinden bilet alıp bir haftasonu gezisi ayarladığım Kosova’nın başşehri Priştine’nin 2 günde rahatça gezilip bitirilebilme potansiyeli taşıdığını düşünüyordum. Sağolsun kent beni yanıltmadı ve işten müsaade bile almadan kentin görülesi neredeyse her yerine gittim diyebilirim bu kısa mühlet zarfında.

Kosova, tıpkı Bosna Hersek ve Makedonya üzere, yüzyıllar süren Osmanlı idaresinden ve dini yakınlıktan dolayı Türkiye’yle güçlü kültürel bağları bulunan Balkan ülkelerinden biri. Yugoslavya’nın dağılmasının çabucak akabinde gelen savaşlar serisiyle değil, 1990’ların sonundaki UÇK – Sırbistan savaşıyla bağımsızlık kazanma noktasına geldi. Bilhassa ABD’nin tartı koymasıyla Kosova, Sırbistan’dan ayrıldı. 2008’de Birleşmiş Milletler’e kabul edildi. 90’larda yıllarda ülkeye konuşlanan ve Türkiye’den de asker – subayların bulunduğu NATO gücü KFOR hala Kosova’da. Hayat olağanlaşmış, savaş bitmiş olsa da savaşta ölenlerin anısı hala çok taze natürel. Bağımsızlık için büyük uğraş vermiş ve sonunda istediğini almış UÇK ve UÇK’nın önde gelenlerinin anıları birçok yerde karşınıza çıkıyor dolaşırken. Birçok caddenin ismi, UÇK’nın kahraman olarak addedilen üyelerinin ismini taşıyor. Halkın büyük kısmı etnik Arnavut olduğundan kentte en çok görülen bayrak, çift başlı kartal figürlü malum Arnavutluk bayrağı. Bir vakitler Kosova’nın bağımsızlık gayretinin asıl simgesi olmuş.

Normalde sonlarda söyleme alışkanlığım olan şeyi başta söyleyeyim, kentin trafiğe kapalı Nënë Tereza Caddesi ve etrafındaki sokaklardaki yerler, takılması keyifli yerler. Ek olarak, buraya çok yakın Fehmi Agani Caddesi’nde de çok hoş kafe ve barlar var oturulacak.

Priştine’ye nasıl gidilir?

İstanbul’dan Priştine’ye THY ve Pegasus’un tertipli seferleriyle yaklaşık 1 saat 20 dakika süren bir uçuşun akabinde gidilebiliyor. Ayrıyeten Makedonya ve Arnavutluk üzere komşu ülkelerden daima otobüsler kalkıyor. Üsküp’ten tren seferi de olduğunu öğrendim fakat Priştine’nin tren garı o kadar harabe bir yer ki, ben bu yolu hiç düşünmek istemezdim.

UÇK’nın, hasebiyle Kosova’nın bağımsızlığının en büyük kahramanlarından biri olarak anılan Adem Yashari’nin ismini taşıyan, Kosova’nın tek milletlerarası havaalanından kent merkezine geliş imkanları ise hayli sonlu. 1A numaralı otobüs (ücreti 3 Euro) akşam 9’da havaalanından son seferini yapıyor, bu yüzden daha geç bir saatte gelenler için tek yol taksi. Geliş terminalinin çıkışında bekleyen taksicilerden biriyle anlaşmaktan öteki deva yok. Ben biriyle konuştuğumda 15 Euro fiyat çekti, kısa bir pazarlığın akabinde 13 Euro’ya beni merkeze kadar getirdi (dönüşte de 12 Euro’ya geldim). Kent merkezine yaklaşık 15 km uzakta olduğu için yürümek pek mantıklı bir seçenek değil ne yazık ki. Size tavsiyem, uçakta giderken ya da indikten çabucak sonra sizin üzere birilerini gözünüze kestirip taksiyi paylaşmanız seçeneği olur.

Daha evvelki Sırbistan yazılarımda bahsettiğim Kosova – Sırbistan hudut geçişi sorunlarına dair mevzuyu bir sefer de burada tekrarlamak istiyorum. Sırbistan’dan ayrılarak bağımsızlık ilan eden Kosova, Birleşmiş Milletler’e girmiş olsa da Sırbistan tarafından hala tanınmıyor. Bu nedenle Kosova hala Sırbistan toprağı olarak görülüyor. Sırbistan’daki haritalarda, Belgrad’da alacağınız magnetlerde vs Kosova’nın hala Sırbistan’a dahil edildiğini görebilirsiniz.

Durum bu türlü olunca Kosova’dan Sırbistan’a gitmek sorunlu durumlar yaratıyor. Olur da Priştine’den örneğin Belgrad’a gitmeye kalkarsanız Sırbistan hududunda bir sürprizle karşılaşacaksınız. Sırbistan, Kosova’yı tanımadığından, pasaportunuzdaki mührü de geçerli saymayacak. Pasaportta bir Sırbistan giriş mührü arayacak, zira esasen Sırbistan topraklarında olduğunuz var sayılıyor. Bu türlü bir mührünüz yoksa da geri gönderileceksiniz. Bu durumda tek dermanınız, Sırbistan’ın tanıdığı Kuzey Makedonya yahut Karadağ üzere Sırbistan’ın tanıdığı ülkelerden birine gidip oralardan Sırbistan’a giriş yapmanız olacak.

Bu yüzden planlarınızı ona nazaran yapın evvelden. Priştine’den Sırbistan’a geçmek üzere bir niyetiniz varsa otobüsle Üsküp’e dönüp oradan Niş ve Belgrad istikametine giden bir diğer otobüse atlamayı düşünebilirsiniz örneğin.

Not: Kosova 2002 yılından beri para ünitesi olarak Euro’yu kullanıyor, nakdî hesaplamalarınızı bu üniteye nazaran yapabilirsiniz.

Priştine’de gezilebilecek yerler

Kosova Ulusal Müzesi

Priştine’de çok az müze var ve onların en büyüğü Ulusal Müze. Büyük dediğime bakmayın, 3 katlı binadaki odaların kimileri hala boş duruyor. Yer kattaki stantta, Sırplar tarafından tecavüze uğrayan bayanların yaşadıklarını isim vermeden paylaştıkları etkileyici bir stant vardı. Bayanların yaşadıkları fecî olayları anlatırken isimleri ve yüzlerini değil, yalnızca onlara ilişkin terlik ve ayakkabıları gösteren stant iç burkan cinstendi. Dipnot, savaş yıllarında 20,000 Kosovalı bayanın tecavüze uğradığı varsayım ediliyor.

Müze kısmının birinci katında Kosova topraklarında bulunmuş az sayıda arkeolojik buluntu sergileniyor. Söylenenlere nazaran birçoklarını Sırplar kaçırmış. 2. katta ise daha çok Kosova’nın bağımsızlık savaşında kullanılan silahlar ve anılar sergileniyor. Adem Yashari’nin motosikleti, ilk devlet başkanı İbrahim Rugova’nın kendisiyle özdeşleşen boyunbağı ve ferdî eşyaları, savaşta yer almış UÇK ve Amerikan askerlerinin kıyafetleri ve Kosova’nın Birleşmiş Milletler’e kabulüne adanmış bir oda bulunuyor. Giriş fiyatsız, fakat Kosova’daki başka müzelerde olduğu üzere bağışlarınızın memnuniyetle kabul edileceğine dair bilgilendirmeyi de alıyorsunuz.

Etnografya Müzesi

Burası Priştine’nin bir öteki kayda paha müzesiymiş. Miş’li vakit kullanmanın nedeni, onarım çalışmalarından dolayı çok küçük bir kısmının ziyarete açık olmasıydı ben gittiğimde. Olağanda biri büyük, oburu küçük iki 19. Yüzyıl konağında, devranın Osmanlı meskenlerinin çok gerçekçi bir canlandırması sergileniyor, lakin ben yalnızca küçük konakta süratli bir çeşit atabildim. Burada da mutfak, konuk kabul odası üzere kısımları müzenin vazifelisi süratlice anlattı. 5 dakika bile sürmedi girip çıkmam.

Bir vakitler Emin Gjiku’ya, yani Küçük Emin yahut Emincik olarak bilinen bireye ilişkin olan konak, mesken sahipleri 60’larda Türkiye’ye göçene dek bu ailede kalmış. Osmanlı devri meskenlerine aşina olan bizler için büyük bir kayıp değil doğal hepsini görememek, ancak Oryantalist Batılıların ilgisini çekeceğine eminim. Müzeye giderken solda göreceğiniz taş bina ise bir vakitler Musevilere aitmiş ve bölgenin az özgün yapılarından biri.

Graçanica (Gračanica)

Graçanica’ya vakit bulursanız gitmenizi sahiden öneriyorum. Zira burası, öbür eski Yugoslav ülkelerindeki üzere, bilhassa Bosna’daki üzere birbiriyle daha kısa vakit öncesine kadar savaşmış iki ulusun ne kadar iç içe olduklarının, hala da bu formda yaşamaya adeta mecbur olduklarının en açık delili üzere.

Yalnızca 7-8 kilometre var Priştine ile Sırp kasabası Graçanica ortasında. Buraya yürüyerek gelirseniz şayet, yol boyunca görüntünün nasıl değiştiğini, Müslüman köyleri geçince Kosova’nın resmi olarak kullanmadığı Kiril Alfabesinin etrafta göründüğünü fark edip bir Sırp kasabasına geldiğinizi anlayacaksınız (Kosova’nın 2 resmi lisanından biri Sırpça, fakat Latin alfabesi versiyonu kullanılıyor). Binalarda Sırp bayraklarının dalgalandığını görüp öbür bir ülkeye geldiğinizi düşünmeyin, yalnızca uzun yüzyıllar boyunca burada yaşamış Sırpların hala orada bulunduğunu aklınızda bulundurmak kâfi herhalde. Balkanlarda hiçbir devletin ulus devlet olamadığının, olmasının da imkansız olduğunun canlı delili üzere.

Biz bu savaşın daima Kosova tarafındaydık, kaldı ki Sırpların Kosovalılar üzerinde fecî şeyler yaptığına kuşku yok. Lakin Priştine’nin Newborn anıtına çok benzeyen bir “Missing” (kayıp) anıtını Graçanica’na Sırplar boşuna dikmemiştir sanırım. İki tarafın da şehitleri, 20 yıldır geri dönmemiş kayıpları ve unutulmayacak anıları var yani. Derdim kimin kimi daha çok öldürdüğüne bakarak haklı ve haksız bulmak değil. Yalnızca gördüğüm şeyleri kendime nazaran yorumluyorum.

Graçanica’ya gitmenin 1 numaralı gayesi, 14. Yüzyıldan kalma manastırı görmek doğal ki. İçeride Ortodoks ibadethanelerinin standart kuralları işliyor, kısa şortla girmek, içeride fotoğraf çekmek yasak. Hatta misyonlu abimiz benim ellerimi cebime koymamdan bile rahatsız oldu, bir çeşit saygısızlık belirtisi olsa gerek. Daha evvel gittiğim Ortodoks katedrallerinde bu türlü bir ihtarla karşılaştığımı hatırlamıyorum.

Manastır çok küçük, lakin geldiğiniz yola değecek formda hoş korunmuş. Tavan ve duvar işlemeleri son derece canlı renklere sahip, görüp görebileceğiniz en hoş Ortodoks ibadethanelerinden biri halinde varlığını sürdürüyor.

Buraya gelmek için Priştine Otogarından yahut Gjilan yolu üstündeki bir duraktan Gjilan’a giden otobüslere binmeniz gerekiyor. Fiyat 50 cent.

Şehitler Parkı (İbrahim Rugova)

Kosova Demokratik Ligi’nin (LDK) lideri yazar İbrahim Rugova’nın yıldızı UÇK ile pek barışmamıştı aslında, zira UÇK’nın silahlı gayret tekliflerine daha pasif, barışçıl sistemlerle karşılık vermişti Rugova. Fakat bağımsız Kosova’nın ilk devlet başkanı olarak Rugova da ülkenin en hürmet gösterilen şahıslarından biri elbet. Bu yüzden 2006’da vefat eden Rugova’nın mezarı, öbür UÇK şehitleri ile birlikte Şehitler Parkı’nda (Varrezat e Dëshmorëve) defnedilmiş. Kente üstten bakan bir tepeye kurulan parkta Rugova’nın mezarı başkalarından ayrı duruyor, ancak başka bazı UÇK lideri ve askerinin mezarları da yakında bulunuyor. Çok görkemli bir yer olmasa da vakit ayrılıp görülebilir.

Şehir parkı

Priştine Kent Parkı, Şehitler Parkı’nın çabucak aşağısında, kent merkezinden pek uzaklaşmadan dinlenip çimlerine uzanabileceğiniz bir yer, diğer da bir olayı yok. Kent merkezinin en büyük parkı, Germia Parkı’ndan ileride bahsedeceğim.

Rahibe Teresa Katedrali

Özellikle çocukluğu 90’larda geçenlerin kesinlikle aklında yer etmiş figürlerden olan Rahibe Teresa’yla ilgili anılara (Nënë Tereza), daha evvel ziyaret ettiğim Makedonya (artık Kuzey Makedonya oldu) ve Arnavutluk’ta rastlamıştım. Bölgede yaşayan Katolik Arnavutların çıkardığı en tanınmış kişi olarak Azize unvanı da alan Teresa’nın, Priştine’de de ismini yaşatan bir yer var.

Daha çok yeni inşa edilmiş katedralin dışı büyük ve görkemli olsa da içinde pek birşey yok. Ancak kenti zirveden görmek isteyenler için çan kulesi hoş bir seçenek oluşturuyor. 1 € karşılığında kuleye asansörle çıkıp kentin her yanına zirveden bakabilirsiniz, bu yüzden buraya uğramanızı öneririm.

Camiler ve Müslüman mahalleleri

Tıpkı Üsküp’ün Çarşısı üzere ziyadesiyle Anadolu kenti havasını hissedeceğiniz kentin kuzey tarafında Yaşar Paşa, İmparator (Fatih) üzere çok sayıda camii bulunuyor. Buralarda kurulan pazarlar ise Türkiye’deki pazarlara çok benziyor, meyve zerzevat dışında da birçok şeyin satıldığı, her gereksinimin karşılandığı tipten yerler. Bu bölgelerin Medrese, Tophane üzere isimleri var. Kesinlikle buralara gidip sokaklarında serbestçe yürüyün hiç olmazsa.

I. Murat Türbesi

Priştine’deki Osmanlı yapıtları mescitlerle sonlu değil. Osmanlı Devletinin 3. padişahı Sultan Murat Hüdavendigar’ın türbesi de Priştine yakınlarında, merkeze yaklaşık 7-8 kilometre mesafedeki Mazgit köyü sonları içinde bulunuyor.

Tarih derslerinden hatırlarsınız muhtemelen. 1389’da yapılan 1. Kosova Savaşı’nda Osmanlı ordusu, Sırp Ordusunu yenip Avrupa’nın içlerine gerçek uygunca yerleşirken, savaş sırasında Sultan I. Murat, Sırp askeri Miloş Obiliç tarafından hançerlenip öldürülmüştü, nasıl öldürüldüğüne dair farklı anlatılar mevcut. Neyse, işte Sultan Murat’ın öldürüldüğü yere bir türbe yapılıp sultanın kalbi ve iç organları buraya gömülmüş (tahnit edilen vücudu ise Bursa’ya gönderilip orada farklı bir türbeye gömülmüş).

Yüzyıllarca ayakta duran, vakit zaman tamirlerden geçen türbe, Balkanlardaki neredeyse bütün Osmanlı yapıtlarında olduğu üzere son olarak TİKA tarafından restore edilmiş. Türbenin yanı sıra tıpkı arazi içinde bulunan 2 katlı Selamlık binası da onarımdan geçmiş. Burada Sultan Murat periyodunun olayları ve türbenin tarihçesi Türkiye resmi tarihi açısından anlatılıp Yeniçeri Ocağı, Mehter Kadrosu üzere başka Osmanlı periyodu kurumları tanıtılıyor. Ayrıyeten periyoda uygun döşenmiş birkaç odası da ziyarete açık.

Türbeye bitişik müştemilatta kalan türbedar ailesi (soyadları da Türbedar), yaklaşık 150 yıldır türbenin bekçiliğini üstlenmektelermiş. Hatta ölen aile üyelerinin mezarları da türbenin bahçesinde. Şu anki türbedar teyze epey sıcakkanlı, gelenlere beğenilen geldin deyip muhabbet ediyor.

Benim üzere meczupluk edip Priştine’den yürüyerek gitmek yahut mantıklı ve paralı beşerler üzere otomobil kiralamak dışında buraya Mitrovica istikametine giden otobüslerle gitmek öbür mantıklı metot. Mazgit köyünün çıkışına hakikat türbe yol ayrımını gösteren tabelaların yardımıyla anayolun yaklaşık 300 metre içindeki türbeye ulaşılıyor. Mazgit’e sadece 3-4 km uzaklıktaki bir köyün isminin Obiliç olması ise farklı bir ironi.

Priştine Üniversitesi kampüsü

Rahibe Teresa Katedrali’nin karşısında Hasan Prishtina’nın ismini taşıyan üniversite kampüsü bulunuyor. Birkaç tane fakültesi var, onun dışında kentin değişik yapılarından ikisine mesken sahipliği yapıyor.

Tamamlanmamış Ortodoks Kilisesi

Priştine’ye gelmeden evvel en merak ettiğim yerlerin başında Aziz Nikola ismi verilmiş, lakin hiç açılmamış Ortodoks Kilisesi geliyordu. Öyküsü çok enteresan, 90’ların başında Sırp idaresi tarafından inşası başlamış, lakin savaş nedeniyle kaba inşaatı bittikten sonra devam edememiş, en sonunda Kosova Sırbistan’dan ayrılınca ne olacağı bilinmeyen halde kalmış. Sırplara duyulan öfkeden ötürü depo, hatta tuvalet olarak da kullanılmış, yıkılması düşünülmüş lakin gerçekleştirilememiş, artık de girişleri kapatılarak etrafında büyüyen otlara teslim edilmiş, etrafıyla tuhaf bir uyumsuzluk içinde göğe yükselen altın rengi haçıyla kapanmış bir periyodun simgesi üzere adeta. Görmeden geçmeyin.

Ulusal Kütüphane binası

Brutalist olarak isimlendirilen garip mimarisinin örneğine şahsen pek rastlamadığım kütüphane binasının önünden kesinlikle geçin. Bazıları çok yakışıksız bulsa da ben “enteresan” halinde isimlendirmeyi tercih ederim. Çabucak yanındaki bitmemiş kiliseyle dünyanın en uyumsuz ikilisini oluşturduklarını sav edenlere katılırım, o farklı.

İkonik kütüphane binasının çabucak gerisinde Kosova Fotoğraf Galerisi bulunuyor. Buraya da giriş fiyatsız, lakin maalesef 1 tane stant ve birkaç çağdaş sanat enstalasyonu dışında birşey yok burada.

Newborn

Her sene farklı konseptte renklere boyanan Newborn heykeli Priştine’nin turistik yerlerinden biri, o kadar. Gerisinde yeniden Brutalist mimari örneği olarak nitelendirilen, yeniden Adem Yashari’nin ismi verilmiş Spor ve Gençlik Sarayı, şu anda yalnızca sevişebilecek konutları olmayan gençlerin sevgilileriyle biraz daha yakınlaşıp özel anlar geçirebileceği kovuklar yaratması dışında bir işe yaramıyor üzere. Ülkenin en büyük stadı Fadil Vokrri de buranın çabucak bitişiğinde yer alıyor.

Gërmia Parkı

Priştine, öbür Balkan kentleri üzere yeşil bir kent, fakat büyük parkları fazla değil. Kent merkezinin 4 km kadar kuzeydoğusunda bulunan Gërmia Parkı ise nitekim başarılı. Sık ormanlık iki zirvenin ortasındaki vadide geniş bir çimenlik alan var ve beşerler buraya gönlünce yayılıp top oynuyor, piknik yapıyor, bu huzurlu yerde çoluk çocuk ve köpek gezdiriyorlar. Priştine halkının buraya geliş hedeflerinden biri de, parkın giriş kısmındaki devasa yüzme havuzuna girmek. Denize kıyısı olmayan Kosova’nın, içinden ırmak bile geçmeyen başşehri Priştine’de yaşayanların biraz olsun suya bacaklarını sokup güneşlenebilmeleri için en mantıklı alternatife dönüşmüş Gërmia.

Benim üzere yürüyüş ve tırmanmayı sevenler içinse çok çeşitli yürüyüş parkurları bulunuyor. Asfalt yoldan üst gidenler ve sabit yükseklikte zirvenin etrafında dönen yumuşak aile patikalarının yanında, dorukların tepesine giden çok zorlayıcı fakat zevkli patikalar bulunuyor. İşaretli olanlar da var, işaretsiz olsa da insan eliyle açıldığı bariz patikalar da. Tutturduğunuz patikadan devamlı üst taraflı gittiğinizde harika bir Priştine görünümü sizleri bekliyor olacak. Yalnız tekrar edeyim, işaretsiz patikada yol uzun, hem inerken hem çıkarken bir Allahın kuluna rastlamadım, âlâ kondisyonunuz, bol vaktiniz ve kâfi kararlılığınız yoksa patikalara hiç girmeyin. İşaretli patikalar da çok keyifli ve beşerlerle karşılaşılıyor.

Gërmia’ya ulaşmak için kent merkezinden de geçen 4 numaralı otobüse binebilirsiniz. Otobüs fiyatı 40 cent. Kentte gidecek yeriniz bittiğinde, ki bu çok kısa vakit sonra başınıza gelecektir, çok çok güzel bir alternatif.

Buraya çok yakın Taukbahçe kentin bir diğer değerli parkı. Yolunuz düşerse uğrayıp ağaçların gölgesinde dinlenip biraz baş dinleyebilirsiniz. Parkın doruğunda bulunan Yahudi mezarlığına gitme talihim olmadı maalesef.

Priştine’de Amerikan Etkisi

Kosova’nın Sırbistan’dan bağımsızlığını kazanmasında Amerika Birleşik Devletleri’nin büyük hissesi olmuş. Bu nedenle kentin çeşitli yerlerinde Amerika’ya bu şükran borcu ödeniyor denebilir. Örneğin kentin en merkezi caddelerinden ikisine Bill Clinton ve George Bush’un ismi verilmiş. Hatta ismini taşıyan bulvarda Bill Clinton’ın bir de heykeli dikilmiş.
Bunların haricinde Richard Holbrook ve Woodrow Wilson üzere şahsiyetlerin isminin verildiği caddeler ve Amerikan takviyeli olduğu aşikar birçok kurum, kuruluş ve dernekle karşılaşacak, kentin birçok yerinde Amerikan bayrağının dalgalandığını göreceksiniz. Newborn heykelinin çabucak bitişiğinde dönemin ABD Dışişleri Bakanı Madeleine Albright’ın bir heykeli var ve Ulusal Müze’de kendisine ilişkin birtakım eşyalar ve mükafatlar de yer alıyor. ABD’nin Balkanlarda kendine sağlam bir müttefik edindiğine kuşku yok diyebiliriz.

Priştine’de ulaşım

Şehir içi ulaşımda nispeten yeni belediye otobüsleri ile halk otobüsü kılıklı biraz daha külüstür otobüsler kullanılıyor. Fiyatlar, içeride dolaşan biletçiye veriliyor, o da elindeki POS aygıtı gibisi aletle fişinizi veriyor. Her yerin fiyatı tıpkı mı bilmiyorum, ben yalnızca 1 sefer bindim ve üstte dediğim üzere 40 cent verdim.

Şehir dışındaki yakın yerlere gitmek için ise tekrar otobüsler kullanılıyor. Türkiye’de en son 15-20 yıl evvel yollarda görmüş olduğumuz cinsten eski otobüsler bunlar. Genelde Priştine’nin Otogarından yola çıksalar da gideceğiniz yerin yol üstünden de binebilirsiniz. Yol kenarlarındaki duraklarda bekleyip otobüslere el etmek suretiyle binmeniz mümkün.

Söylediğim üzere Priştine, yeni bağımsız olmuş bir ülkenin başşehri olarak şimdi turistlere fazla birşey sunmasa da canlı hayatı ve yerleriyle bir potansiyel taşıyor elbet. Bir 10 yıl sonra durum çok daha farklı olabilir, fakat şimdilik 1 günden uzun durmayı gerektirecek kadar turistik değil. Yeniden de benim üzere 2 günü dolu dolu geçirmeniz de mümkün, şayet gelmeden evvel Priştine etrafına dair gereğince araştırma yaptıysanız…

İletişim

Bu yazıyla ilgili sorularınızı, yazının altına yorum yaparak bana iletebilirsiniz.